پارگی تاندونهای روتاتورکاف
پارگی تاندونهای روتاتورکاف می تواند یک تاندون یا بیش از یک تاندون شانه باشد . علامت اصلی این پارگی درد شانه و بازو می باشد که ممکن است به صورت درد شبانه در حین خواب یا درد در حین فعالیتهای روزمره مثل شانه کردن موها یا پوشیدن لباس باشد یا به صورت ضعف اندام درگیر و کاهش عملکرد آن باشد.
علل پارگی تاندونها
- ممکن است به دنبال ضربه شدید یا افتادن یا تصادف باشد
- بدون سابقه ضربه مشخص باشد و بتدریج در طی بالارفتن سن ( شبیه فرایند پیری ) اتفاق افتد.
ریسک فاکتورهای این پارگی ها :
- ضربه (افتادن یا تصادف یا نیروی ناگهانی )
- فعالیتهای شغلی ( فعالیتهای تکراری و بالای سر ، بلندکردن احسام سنگین و … )
- سابقه خانوادگی
- بیماریهای زمینه ای مثل بیماریهای روماتیسمی و …
- داروها شبیه کورتن و …
- مصرف سیگار
- فعالیتهای ورزشی خاص مثل شنا ، والیبال ، تنیس و …
تشخیص بیماری بر اساس علایم بیماری ، معاینه بالینی و اقدامات تشخیصی تصویربرداری می باشد.
انواع پارگی ها:
١- پارگی نسبی : پارگی روتاتورکاف به صورت کامل نیست و این موارد اگر کمتر از ۵٠ درصد تاندون باشد نیاز به عمل جراحی ندارند . البته اگر درد بیماران با فیزیوتراپی بهبود نیابد یا بیش از ۶ ماه طول بکشد معمولا نیاز به عمل جراحی خواهند داشت.
۲-پارگی کامل : پارگی روتاتورکاف به صورت کامل هست و درمان اصلی این پارگی ها ، جراحی هست که عمدتا به صورت آرتروسکوپی ( بسته یا لیزری ) انجام می شود.
پارگی های تاندونهای روتاتورکاف عمدتا در طی زمان پیشرفت می کنند. پارگی هایی که به دنبال ضربه و افتادن ایجاد شده باشند بهتر است زودتر تحت عمل جراحی قرار گیرند چون تاخیر در جراحی سبب کوتاهی شدید تاندون و از بین رفتن آن شده و پس از مدتی غیر قابل ترمیم می باشد.
پیشگیری :
١- فعالیتهای ورزشی منظم و صحیح
٢- بلند کردن صحیح اجسام سنگین به صورت صحیح
٣- دوره های استراحت کافی در حین فعالیتهای شغلی بویژه بعد از حرکات تکراری و صحیح
۴- برنامه های تقویت کننده عضلات شانه و اطراف شانه و عضلات گردن و ستون فقرات پشتی
۵-پرهیز از فعالیتهای تکرای و بالای سر
درمان بیماری :
١- مصرف مسکن و ضدالتهاب ها
٢- فیزیوتراپی و آموزش حرکات ورزشی
٣- تزریقهای مختلف شامل: کورتن ، تزریق ژل ، پی آر پی و …
۴- جراحی : درمان اصلی تمام پارگی های کامل و پارگی های بیشتر از ۵٠ درصد ، جراحی می باشد. البته پارگی های نسبی که به درمانهای غیرجراحی پاسخ ندهند نیز نیاز به عمل جراحی خواهند داشت.
انواع روشهای جراحی شانه :
١-روش بسته یا آرتروسکوپی ( لیزری ) : در این روش با ایجاد سوراخ های ریز در شانه ، ترمیم پارگی های روتاتور کاف انجام می شود. معمولا بیشتر این پارگی ها با این روش قابل ترمیم هستند.
٢- جراحی باز : در این روش با ایجاد برش در مفصل شانه ، ترمیم پارگی تاندونها انجام می شود که بیشتر برای پارگی های وسیع و مزمن استفاده می شود.
تاخیر در جراحی :
بعضی ار بیماران مبتلا به پارگی کامل تاندونهای روتاتورکاف بویژه بدنبال ضربه و افتادن ، جراحی را به تاخیر می اندازند و به دنبال روشهای غیر جراحی مثل تزریقهای کورتن ، پی آر پی و … می روند که این روشها هیچکدام سبب بهبود پارگی نمی شوند و فقط سبب بهبود علایم بیماران می شود.
عمده بیماران در چند هفته اول درد شدید دارند و فعالیتهای آنها محدود می شود ولی بتدریج با بستن یا تزریقهای مختلف یا فیزیوتراپی احساس بهبودی می کنند و این عامل سبب تاخیر در مراجعه به فوق تخصص شانه می شود.
این بیماران بعد از چند ماه و یا چند سال با درد شانه و ضعف عملکرد مراجعه می کنند و ممکن است در طی این زمان تاندونهای شانه از بین رفته و دیگر قابل ترمیم نباشند. در این موارد روشهای جراحی نتیجه نسبی خواهند داشت. این روشهای جراحی شامل : تراشیدن و برداشتن بافتها و استخوانهای اضافه ، ترمیم ناکامل تاندونها ، جابجایی و انتقال تاندونها ، تعویض مفصل شانه می باشد.
بدون نظر